Abetare Kombëtare e vitit 1920, e hartuar nga Jan Minga, është një nga abetaret më të rëndësishme në historinë e arsimit shqiptar. Ky tekst shërbeu si një udhërrëfyes për mësimin e gjuhës shqipe në një periudhë kur kombi shqiptar ishte ende në procesin e konsolidimit të identitetit të tij kulturor dhe arsimor.
Jan Minga, një patriot dhe arsimtar i shquar, e hartoi këtë abetare me synimin për të ofruar një metodologji të thjeshtë dhe të kuptueshme për nxënësit e vegjël. Abetarja përfshinte alfabetin e gjuhës shqipe, ushtrime letrare dhe ilustrime që ndihmonin fëmijët në procesin e të lexuarit dhe të shkruarit.
Ky libër luajti një rol të madh në përhapjen e shkrim-leximit në shqip dhe në edukimin e brezave të rinj, duke ndihmuar në forcimin e ndërgjegjes kombëtare. Abetaret e kësaj periudhe ishin thelbësore për zhvillimin e arsimit në gjuhën shqipe, veçanërisht pas shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë në vitin 1912.
Në ditët e sotme, Abetare Kombëtare e Jan Mingës konsiderohet një vepër e rëndësishme historike dhe një dëshmi e përpjekjeve të intelektualëve shqiptarë për të forcuar arsimin dhe kulturën kombëtare.
Jan Minga, një patriot dhe arsimtar i shquar, e hartoi këtë abetare me synimin për të ofruar një metodologji të thjeshtë dhe të kuptueshme për nxënësit e vegjël. Abetarja përfshinte alfabetin e gjuhës shqipe, ushtrime letrare dhe ilustrime që ndihmonin fëmijët në procesin e të lexuarit dhe të shkruarit.
Ky libër luajti një rol të madh në përhapjen e shkrim-leximit në shqip dhe në edukimin e brezave të rinj, duke ndihmuar në forcimin e ndërgjegjes kombëtare. Abetaret e kësaj periudhe ishin thelbësore për zhvillimin e arsimit në gjuhën shqipe, veçanërisht pas shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë në vitin 1912.
Në ditët e sotme, Abetare Kombëtare e Jan Mingës konsiderohet një vepër e rëndësishme historike dhe një dëshmi e përpjekjeve të intelektualëve shqiptarë për të forcuar arsimin dhe kulturën kombëtare.
